In de vroege ochtend van een grijze novemberdag werd detective Simon Roegh gewekt door het luide gerinkel van zijn telefoon. Een stem aan de andere kant meldde hem dat er een zaak van hoog belang op hem wachtte. Het lichaam van topmodel Lise Verlaine was gevonden in haar luxueuze appartement in het hart van de stad. De modewereld rouwde, maar Simon wist dat hij geen tijd had voor sentimentaliteit. Er was werk te doen.
Toen Simon arriveerde bij het appartement, trok de regen een grijs gordijn op over de stad. De glinsterende façades van de gebouwen leken een sombere glans te dragen, een weerspiegeling van de duistere geheimen die hij vermoedde in de onderbuik van de mode-industrie. Bij het betreden van de kamer waar Lise’s lichaam lag, werd hij begroet door de geur van Chanel No. 5, een aangrijpende herinnering aan het leven dat hier ooit vol glamour en roem was geweest.
Simon bekeek de scène met een kritische blik. Er was geen teken van een worsteling. Alles leek te wijzen op een overdosis, maar iets klopte niet. Lise was te intelligent en te ervaren om zo’n noodlottige fout te maken. Terwijl hij rondliep, viel zijn blik op een open lade en de inhoud daarvan: een verzameling brieven, zorgvuldig opgeborgen. De handschriften verschilden, maar één brief sprong eruit. De toon was dreigend, de woorden gevuld met wanhoop en wrok.
Zijn volgende stap was een bezoek aan het modebureau waar Lise voor werkte. De ogen van de medewerkers volgden hem terwijl hij door de gangen liep, vol geruchten en fluisteringen die een koude rilling over zijn rug stuurden. Hij ontmoette Arnaud de Breuil, de directeur van het bureau, een man met scherpe trekken en een nog scherper charisma. Arnaud gaf onverschrokken antwoord op al Simon’s vragen, maar zijn ogen zeiden iets anders.
Tijdens het gesprek zag Simon hoe een jonge stagiaire, duidelijk nerveus, ongezien probeerde het kantoor te verlaten. Hij vertrouwde zijn instincten en volgde haar. Ze vertelde hem over een geheim ondergronds netwerk binnen de modewereld, waar modellen werden uitgebuit en gemanipuleerd, allemaal met een glimlach naar de camera. Lise kwam achter dit systeem en probeerde het aan het licht te brengen.
De waarheid kwam bij Simon als een koude douche. Lise was niet zomaar gestorven. Ze was een dreiging voor het systeem geworden dat haar groot had gemaakt. Hij verzamelde alle nodige bewijsstukken en kon de autoriteiten overtuigen om Arnaud en zijn medeplichtigen te arresteren.
Het regende nog steeds toen Simon zijn rapport indiende. De druppels vielen als tranen van een stad die eindelijk de waarheid kende. Lise was een slachtoffer van de façade van glans en glitter, maar haar dood had de duistere geheimen van de modewereld onthuld. Terwijl Simon zijn regenjas om zich heen sloeg en de straten van de stad opging, wist hij dat rechtvaardigheid haar plek had gevonden, ondanks de schaduwen waar de waarheid zich verborg.
Hij kon echter nog steeds de geur van Chanel No. 5 ruiken, als een bitterzoete herinnering aan een vrouw die nooit vergeten zou worden.