Het was een rustige vrijdagochtend toen Emma besloot dat het tijd was voor iets speciaals. Haar vriend, Lucas, had het de laatste tijd erg druk gehad op zijn werk, en Emma wilde hem iets bijzonders geven om hem te laten zien hoe veel hij voor haar betekende. Een verrassingsfeest! Emma voelde zich meteen opgewonden bij het idee en begon plannen te maken. Ze stuurde gauw een bericht naar al hun vrienden om de avond vrij te houden en niets tegen Lucas te zeggen. Daarna rende ze de stad in om versieringen, eten en een taart te kopen.
Tegelijkertijd, aan de andere kant van de stad, zat Lucas met precies hetzelfde idee in zijn hoofd. Hij had gezien hoe hard Emma gewerkt had aan haar nieuwe project en vond dat zij een leuke verrassing verdiende. Ook hij stuurde een bericht naar dezelfde vriendengroep, met dezelfde boodschap: houd de avond vrij en vertel niets aan Emma. Lucas begon onmiddellijk met het regelen van snacks, drankjes en een grote bos bloemen voor zijn geliefde.
Koortsachtig bleef Emma doorgaan met het plannen. Haar woonkamer begon zich te vullen met kleurrijke ballonnen, lampionnen en feesthoedjes. De geur van vers gebakken taart vulde het huis, en ze zorgde ervoor dat alles perfect was. Ondertussen had Lucas zijn appartement een feestelijke makeover gegeven, compleet met een banner die “Gefeliciteerd” zei, hoewel hij nog niet helemaal zeker wist waarom het zo moest heten.
Toen brak de avond aan. Emma wist dat Lucas later thuis zou komen, dus ze zorgde ervoor dat alle vrienden zich stil en ongezien in haar huis verschuilden. Daarentegen had Lucas hetzelfde plan en stuurde zijn vrienden naar zijn appartement met de boodschap dat ze bij aankomst fluisterend binnen moesten komen.
De klok sloeg zeven uur. Lucas, die zich had verkleed voor het feest, nam een grote doos vol verrassingen en stapte zijn appartement uit, zonder een enkel idee van wat Emma aan het bekokstoven was. Emma, eveneens in haar feestelijke outfit, checkte haar horloge nog een keer, ademde diep in en liep de deur uit, haar handen vol met lekkernijen.
Precies acht uur. Emma kwam met haar saldo aan lekkernijen aan bij Lucas’ appartement, streng toeziend dat niemand een kik zou geven. Maar tot haar verbazing was er niemand. Geen Lucas, geen vrienden, alleen een stil appartement versierd met feestelijke kleuren. Zonder te weten wat te doen, besloot ze maar te wachten.
Lucas, aan de andere kant, stapte stilletjes Emma’s huis binnen, de doos vol verrassingen nog stevig in zijn handen. Natuurlijk, helemaal geen Emma, geen vrienden, slechts een sprankelend versierde woonkamer die totaal verlaten was. Hij besloot op de bank te gaan zitten en te wachten.
De vrienden konden hun lach niet meer binnenhouden. Zij wisten wat er gebeurd was en begonnen een nachtmerrie van lachen en gegiegel. Hun berichten stroomden binnen op zowel Lucas’ als Emma’s telefoon, maar door het tumult misten beiden alle meldingen.
Na een tijdje van onhandig wachten, besloten Emma en Lucas elkaar te bellen. Toen de telefoons over en weer gingen, begonnen hun synchrone stemgeluiden hen te bereiken. “Waar ben jij?” zeiden ze tegelijkertijd en realiseerden zich de komische situatie waarin ze zich bevonden.
Zo begonnen ze beiden samen te lachen, terwijl hun achterdocht verdween. Met hun handen vol lekkernijen en versieringen, snelden ze naar elkaars appartement. Uiteindelijk, met een dubbele portie aan verrassingen en lachende vrienden, werd het een avond die ze nooit zouden vergeten.
De les van het verhaal? “Great minds think alike,” zoals de Engelsen zeggen en nu verstaan we waarom dat echt zo kan zijn. Emma en Lucas hadden misschien geen idee wat de ander deed, maar uiteindelijk deelden ze één geweldig feest vol vreugde en veel gelach.