Danny Daer zat rechtop in zijn kantoorstoel, zo gespannen als een kat voor een aquarium vol vissen. Zijn vingers tikten nerveus op het toetsenbord terwijl hij de laatste hand legde aan een uiterst belangrijke e-mail naar zijn baas, meneer Konings. Dit was de kans om een promotie te scoren en eindelijk eens indruk te maken. Met een diep in- en uitademen klikte hij op ‘Verzenden’ en leunde dan tevreden achterover. Hij had geen idee dat hij zojuist de zakenwereld op stelten had gezet.
Het duurde slechts enkele minuten voordat Danny’s telefoon zoemend zijn aandacht trok. Het was een sms van zijn collega, Ruben.
“Hey, Danny, je weet wel dat je die e-mail niet naar je baas hebt gestuurd, toch?”
Danny’s bloed voelde plotseling als ijswater dat door zijn aderen stroomde. Met trillende handen opende hij zijn inbox en zag dat de e-mail inderdaad naar Daan Dapper was gestuurd — een naam die irritant dicht in de buurt kwam van zijn baas’ e-mailadres in zijn contactenlijst. Daan Dapper, de olijke overbuurman die altijd druipend van sarcastische humor en ongevraagde adviezen was.
Hij besloot naar Daan te bellen. “Hey Daan, je hebt net een e-mail van mij ontvangen, kun je die alsjeblieft verwijderen zonder te lezen?”
Daan antwoordde met een kapotte jengel, alsof hij net een grapje had gehoord dat hij ronduit hilarisch vond. “Oh, me**t’je, ik heb het niet alleen gelezen, ik heb het ook doorgestuurd… naar mijn hele contactlijst! Wat een grandioos stuk literatuur, Danny!”
Danny voelde zijn maag in een achtbaan veranderen. Dit kon niet waar zijn. Hij opende zijn laptop en bedacht zich toen hoe hij dit kon rechtzetten. Misschien kon hij een excuusmail sturen naar iedereen in Daan’s contactenlijst. Zijn plan leek waterdicht totdat zijn baas zelf de kamer binnenstormde.
“Wat is dit nou weer, Danny?” vroeg meneer Konings met een gezicht dat op onweer stond. “Daan heeft je e-mail doorgestuurd naar mij en naar Half Karel de kantoorclown!”
Danny’s gezicht werd rood terwijl hij zijn hoofd op zijn borst liet zakken. “Het spijt me vreselijk, meneer Konings, ik… ik weet niet wat ik moet zeggen.”
Meneer Konings keek hem een moment aan en brak toen — tot Danny’s verbazing — in een schaterlach uit. “Weet je, Danny, het gebeurt iedereen weleens. Ik waardeer je toewijding, maar dit is wel het raarste sollicitatiegesprek dat ik ooit heb meegemaakt.
Blaffende honden bijten niet (maar dit was een uitzondering), dacht Danny bij zichzelf terwijl hij toch zijn opluchting niet kon onderdrukken. Tenminste, zijn baan stond niet op de tocht. En terwijl meneer Konings naar de deur liep, voegde hij eraan toe: “Misschien gooi ik zelfs een etentje met je toekomstige afdeling volgende maand, je weet wel, om dit bijzondere incident te vieren.”
Danny kon alleen maar glimlachen en knikken. Hij had misschien een uitglijder gemaakt, maar zoals men zegt in het Engels, “Every cloud has a silver lining.” Kwam dat even goed uit voor iemand die per ongeluk een e-mail naar de verkeerde persoon stuurde en net niet zijn hele leven op z’n kop was gezet!