11 januari 2025
Beste meneer Jansen,
Ik hoop dat deze brief u in goede gezondheid bereikt. Laat me beginnen met me kort voor te stellen. Mijn naam is Marieke Vos, een verlegen doch nieuwsgierige ziel uit de provincie. Ik vond uw naam in een oude, stoffige lijst van boekliefhebbers die de bibliotheek had rondgestuurd. Hoe fascinerend is het idee om met een volstrekt onbekende te corresponderen over boeken en het leven?
Misschien vindt u het vreemd om zomaar een brief te ontvangen van iemand die u nooit eerder hebt ontmoet. Ik hoop echter dat u deze brief als een uitnodiging ziet, een venster naar nieuwe gedachten en uitwisselingen.
Met vriendelijke groet,
Marieke Vos
20 januari 2025
Beste Marieke,
Uw brief was een aangename verrassing tussen de gebruikelijke rekeningen en reclamefolders. Uit de lijst van de bibliotheek, zegt u? Een verbintenis met anderen via literatuur is een kans die ik allang niet meer had, maar hier ben ik, een excentrieke eenling, open voor iets nieuws en boeiends.
Mijn naam is Lucas Jansen en hoewel ik mezelf eveneens als een nogal gesloten persoon beschouw, vind ik het idee van correspondentie fascinerend. Vertel mij, wat leest u momenteel?
Met vriendelijke groet,
Lucas Jansen
28 januari 2025
Beste Lucas,
Het doet me plezier te horen dat mijn brief u goed heeft bereikt. Momenteel ben ik verzonken in “De Naam van de Roos” van Umberto Eco. De complexiteit, de mystiek, en de middeleeuwse setting hebben een bijna hypnotiserend effect op mij.
Hoewel ik zelf verre van een middeleeuwse geleerde ben, vind ik het ontsluieren van mysteries iets betoverends. Heeft u ooit zoiets gelezen?
Hartelijke groet,
Marieke
7 februari 2025
Beste Marieke,
Ah, “De Naam van de Roos,” een meesterwerk dat ik met plezier heb gelezen. De diepgang van Eco’s beschrijvingen en de gelaagdheid van het verhaal zijn werkelijk indrukwekkend. Momenteel lees ik “Misdaad en Straf” van Dostojevski. Het verkennen van de diepte van een gekwelde ziel, gevangen in een web van moraal en schuld, is een ontnuchterende reis.
Het doet me denken aan de intriges van het menselijk gedrag in een donker steegje dat je nauwelijks kunt voorzien van verlichting.
Met vriendelijke groet,
Lucas
15 februari 2025
Beste Lucas,
Dostojevski, inderdaad een zwaar maar lonend werk. Het mysterie van de mens, gevangen in zijn eigen geestelijke gevangenis, is iets wat me altijd heeft gefascineerd. Net als in Eco’s werk, waar de intellectuele achtervolging even belangrijk is als de fysieke zoektocht, lijkt het me alsof u en ik een gedeelde interesse hebben in de diepere lagen van de menselijke conditie.
Hoe voelt het voor u om deze brieven te schrijven? Voor mij is het als het openen van een raam naar onbekende horizonten.
Met hartelijke groet,
Marieke
22 februari 2025
Beste Marieke,
Uw beschrijving van onze brieven als ‘het openen van een raam naar onbekende horizonten’ doet mij denken aan de woorden van Emily Dickinson: “Dwell in possibility.” Het uitwisselen van gedachten met een onbekende biedt een verfrissende golf van nieuwe inzichten en reflecties.
Heeft u ooit zelf overwogen om te schrijven, naast het lezen? Misschien zit er een verhaal in u dat net zo mysterieus en intrigerend is als die van de boeken die u leest.
Met vriendelijke groet,
Lucas
1 maart 2025
Beste Lucas,
Uw vraag komt als een splinter in mijn gedachten, irriterend doch stimulerend. Inderdaad, ik heb vele notitieboekjes vol gekrabbeld, verhalen die wachten om verfijnd te worden, knipperende vuurvliegjes in de schemering van mijn verbeelding. Maar de angst voor afwijzing en kritiek houdt me tegen.
Misschien is deze correspondentie wel het begin van iets groots…
Met vernieuwde moed,
Marieke
8 maart 2025
Beste Marieke,
Wat een prachtige metafoor, “knipperende vuurvliegjes in de schemering.” Angst voor afwijzing is een vijand van velen, maar het delen van je werk kan juist een bron van kracht en inspiratie zijn. Ik moedig u aan om die vlam te volgen.
Misschien kunnen we elkaars eerste kritische lezers zijn?
Met bemoedigende woorden,
Lucas
Zo ging de correspondentie door, maand na maand, zin na zin, totdat brieven veranderden in ontmoetingen, en ontmoetingen in een onverbreekbare vriendschap, gebonden door de geschreven woorden die hen ooit samenbrachten. Hun verhalen mogen nooit de bestsellerlijsten hebben gehaald, maar voor elkaar werden ze de helden in hun eigen epische verhaal.