Op een kille herfstnacht, waar de maan schuilging achter zware wolken en de wind fluisterde door naakte takken, verscheen in een vergeten dorpsplein een illusie van fabelachtige pracht. Slechts één keer per jaar, op een nacht zonder datum of begrip, verscheen de magische markt. Een bizar fenomeen waar zielen rusteloos naar snakten. Het gerucht ging dat deze markt alles bood wat iemand zich maar kon wensen, maar enkel op de prijs van hun diepste geheimen.
Lodewijk Tremain, een man wier schaduw langer was dan zijn naam, had gehoord van de geruchten door een dronken bard in een duister herberg. Zijn ontevreden leven had hem hier gebracht, een loutere schim van nieuwsgierigheid in de hoop een wonder te vinden. De eerste stap die hij zette op de kasseien van de markt was als een drempel van de werkelijkheid naar een wereld die doordrenkt was met mysterie en verlangen.
Kramen torenden hoog en grotesk, onder persische tentzeilen die glinsterden als sterrenstof. De lantaarns die de markt verlichtten, brandden met een spookachtig groen vuur, dansend op het ritme van een onzichtbare bries. De lucht was verzadigd met geuren die zowel verrukkelijk als vergeefs leken; exotische specerijen vermengd met de bedwelmende essentie van verloren dromen.
Terwijl Lodewijk voorbij de eerste kraampjes liep, sprak niets hem aan. Amuletten die onzichtbaarheid beloofden, elixers die de tijd stil zouden zetten: het waren fascinerende mysteries, maar niet degene waarnaar zijn ziel zocht. Tot hij neerkeek en een oude verkoper zag, gerimpeld en kromgebogen onder de duisternis van zijn kap, die een beschilderd kistje omhoog hield, fluisterend “Everything has a price.”
Gefascineerd boog Lodewijk zich voorover. “Wat zit erin?” vroeg hij, zijn stem schor van de kou en spanning.
De oude man keek omhoog, zijn ogen waren poelen van donkerheid, “Alles wat je ooit begeerd hebt,” antwoordde hij met een stem als brekend glas.
Lodewijk voelde zijn hart versnellen, zijn lichaam gehypnotiseerd door de magische belofte. Hij vroeg niet naar de prijs, in plaats daarvan reikten zijn bevende handen naar het kistje. Toen hij het opende, verraste hem wat hij zag: slechts een spiegel, oud en gespleten, met een zwarte glans die de ziel leek te verslinden.
“Alleen jij kunt zien wat je verlangt,” fluisterde de verkoper bijna onhoorbaar.
Lodewijk keek in de spiegel en zag niet zijn eigen reflectie maar die van een jonge versie van zichzelf, stralend en onbezorgd. Zijn diepste wens was simpel geweest: weg te glijden uit het huidige verlangen naar een jeugd die vrediger en vrijer was. Verleid door de aanblik, voelde hij hoe de realiteit langs hem heen sijpelde, de markt en de avond vervaagden naar de achtergrond.
Plotseling voelde hij een ijzige greep om zijn pols. “Niets is gratis,” siste de oude man. Een plotse pijn doorboorde Lodewijk’s borst terwijl de spiegel ontplofte in een wolk van zwarte rook, en met een kreet van afschuw werd hij in de duisternis getrokken.
De magische markt verdween net zo plotseling als zij gekomen was, en de stilte van de nacht keerde terug. Het dorpsplein was weer verlaten, zoals altijd, met slechts een enkele verloren kistje als getuigenis van de wonderen en gevaren die zich de afgelopen nacht hadden ontvouwd. De tijd verstrijkt, maar de verhalen blijven, waarschuwend voor de prijs van ongehoorde verlangens die alleen in het rijk van dromen worden vervuld.
En zo fluistert de wind nog steeds door de takken van het dorp, “Everything has a price,” een waarschuwing voor degenen die zoekend en verlangend de paden van de magie treden, zich er niet van bewust dat sommige dromen beter alleen in de duisternis worden bewaard.